Hans Vanspeybroeck

Bij de fanfare

Redactie: Nikkie Steyaert, fotografie: Sophie Callewaert

Muziek is toevallig op mijn pad gekomen. Ik was Chiroleider en zat in een misviering. Er speelden twee jongens een liedje op de trompet en ik dacht: dat kan ik ook! Een van de jongens, ondertussen al 30 jaar mijn levenspartner, daagde me uit het te bewijzen. Hij leende mij een oude trompet en voor ik het wist, volgde ik muziekles. Twee jaar later, op mijn 24ste, sloot ik me aan bij de fanfare van Knesselare: ‘Willen is Kunnen’. Daar speel ik nu al bijna 25 jaar bugel.

Muziek spelen is zoals lezen. Je leest eerst letter per letter, de letters vormen stilaan woorden, de woorden vormen zinnen. Het vergt concentratie en veel oefening. Als je de noten niet snel genoeg kan lezen, mis je de melodische zinnen. Omdat ik op late leeftijd begonnen ben, heb ik het soms nog moeilijk met de technische kant van muziek. Een uitstekende muzikant leest vooruit, dat kan ik minder goed. Maar waar een wil is, is een weg. Met regelmatig een beetje extra oefening thuis, kan ik voldoende meespelen.

Ik hoef niet de beste muzikant te zijn. Het is het sociale aspect en de sfeer die ik het allerleukste vind. We repeteren elke vrijdagavond en daarna drinken we graag nog iets in de bar van onze repetitieruimte, soms tot in de late uurtjes. Ik heb bij de fanfare echt goede vrienden gemaakt. Lid worden is volledig gratis en iedereen is welkom, dit zorgt voor een unieke mix van mensen, zowel in leeftijd als in achtergrond. Die verscheidenheid boeit mij.

Tijdens stapconcerten dragen wij een uniform. De fanfare heeft voor mij nog steeds een bepaald showgehalte, dus ik vind de outfit wel belangrijk. Ik maak ook nog deel uit van het trompettenkwartet ‘Quasimodo’s’. We treden sporadisch op tijdens huwelijksvieringen of academische zittingen, met Thebaanse trompetten van meer dan een meter lang. Tijdens de optredens dragen we middeleeuwse kledij. Daarop komen altijd veel positieve reacties. Het geeft een extra dimensie aan de muziek.

Bij de fanfare moet je openstaan voor alle genres. Wij spelen werkelijk alles: van klassiek tot pop. Je mag nooit vergeten dat je voor een publiek speelt. Dit betekent dat ik soms mijn eigen muzieksmaak op de tweede plaats moet zetten. Het kan soms ook wel eens lastig zijn, bijvoorbeeld wanneer ik moet spelen in putje winter of in de regen. Maar wanneer ik zie dat het publiek enthousiast is, maakt dit veel goed. En als ik achteraf nog wat kan bijbabbelen en lachen, weet ik weer helemaal waarom ik het doe.

Wie is Hans Vanspeybroeck?

• Hans (49) werkt als directeur a.i. in Sint-Paulus bassischool Op Weg.
• Hij is getrouwd met Jurgen en woont in Knesselare.
• Hans houdt van badminton, speelt bugel bij de fanfare en is lid van het trompetensemble Quasimodo’s.