Eddy Carrette (52)

Preventieadviseur en medewerker externe relaties bij psychiatrisch centrum Sint-Jan-Baptist in Zelzate, preventieadviseur bij psychiatrisch ziekenhuis Sint-Alexius in Grimbergen

Fotografie: Sophie Callewaert

 

 

 

 

 

 

 

 

Laten we er zijn voor elkaar: ook zonder woorden

Wat wou je later worden toen je kind was? Eerst politieman of brandweer, later onderwijzer. Samen op weg gaan met de toekomst moet zalig zijn. Als kind herinner ik me dat ik ook altijd opkwam voor de zwakste.

Welk moment op je werk zal je altijd bijblijven? Toen ik voor De Sleutel werkte, was er iemand die stierf aan een overdosis. Hij liet me zijn dagboek na. Ik word nog altijd emotioneel wanneer ik daaraan terugdenk. Het heeft me gemotiveerd om me nog harder in te zetten tegen onrecht, verdrukking, onrechtvaardigheid,… Toen is mijn deontologisch, ethisch kompas helemaal geijkt.

Hoe denk je dat je collega’s je ervaren? Ik hoop dat ze me zien als iemand die ervoor gaat. Iemand die altijd het beste met anderen voor heeft en kiest voor de moeilijke weg, met resultaat.

Welke eigenschap zie je liever niet bij collega’s? Gebruik van macht, spelletjes, onrechtvaardigheid, verborgen agenda’s. Dat maakt me vanbinnen kwaad.

Bij welke collega sta je in het krijt? Bij al die collega’s die me altijd opnieuw kansen geven en me helpen om eerlijke en sociale doelen te bereiken. Ook ik heb blinde vlekken en beperkingen.

Wat beschouw je zelf als je grootste prestatie? De start van de sociale werkplaats De Sleutel, nu Weerwerk en daarvoor het opstarten van een onderwijssysteem voor gebuisde leercontracters.

Als je iets aan je werkomgeving zou willen veranderen, wat zou dat dan zijn? Ik ben heel tevreden, maar misschien mag er nog ingezet worden op meer menselijkheid. We werken met z’n allen aan kansen en genezing; laat ons nog meer zorg dragen voor elkaar.

Welke boodschap zou je willen geven aan alle medewerkers van Broeders van Liefde? Blijf geëngageerd. Volg je eigen kompas en weg.

Wat is de grootste troef van jouw voorziening? Ze kiest voor een moeilijke doelgroep, vaak mensen die opgegeven zijn door de samenleving.

Wat geeft jou hoop? Innerlijk mooie mensen die dag in dag uit het beste van zichzelf geven.

Wanneer ga je tevreden naar huis? Als ik er mee voor gezorgd heb dat mensen gelukkig zijn. Dat mensen kansen krijgen om te groeien, is het schoonste om te zien.

Van welke gewoonte wil je het liefst af? Roken.

Wat is het grootste compliment dat je ooit kreeg? “Bedankt dat je er voor mij was; ik stond op het punt om heel domme dingen te doen.”

Wat is geluk voor jou? Mijn gezin, mijn zoon en schoondochter, de mensen om me heen.

Hoe voelt liefde aan? Graag zien, is het eerst dat bij me opkomt. Er zijn voor elkaar. Bouwen aan iets moois…

Waar word je verdrietig van? Onrecht, misbruik, bedrog en achterhoedegevechten.

Hoe kom je in deze coronatijden tot rust? In mijn tuin samen met Veerle, mijn vrouw. Een wandeling langs De Lieve. Mijmeren, nadenken over het leven, ons gezin, de toekomst van de kinderen, …

Welk lied zet je op als je troost zoekt? ‘Leef’ van André Hazes Jr.

Welke persoon bewonder je het meest en waarom? Mijn goede vriend Jan, een advocaat met sociale inslag en een deontologisch, ethisch kompas. Een wijze mens in de 2 betekenissen van het woord.

Waar lig je momenteel wakker van? Ik denk vaak na over de tijd na corona. Ik hoop vooral dat we iets anders in het leven zullen staan. Vermenselijking lijkt me meer dan ooit van belang. We leven nu alsof we nooit gaan sterven.

Wat is het dichtst dat je ooit bij de dood bent geweest? Bij het overlijden van mijn moeder. Zij heeft me geleerd hoe je mensen graag kan zien en ik bewonderde haar zachte en eerlijke manier van in het leven staan. Wat een madam!

Als je je leven mocht overdoen, wat zou je dan veranderen? Ik zou me minder ergeren in diegenen die het niet goed menen.

Wat heeft de coronacrisis jou geleerd? Dat er zijn voor elkaar meer omvat dan woorden. Ik denk aan mijn buurman van 86 jaar. Hij is elke dag blij als hij me ziet vertrekken en blij als ik thuis kom. Ik parkeer mijn wagen op zijn oprit om dat contact mogelijk te maken. Hij zegt soms al lachend: “Een gratis parkeerplaats!”.

Waar droom je nog van? Om ooit een project te doen met betrekking tot armoede dat werkelijk het verschil kan maken.

Hoe wil je herinnerd worden? Zonder ijdel te willen klinken als iemand die goed deed voor anderen en die positief in het leven staat.