Herstel

“Ca. 200 mensen per jaar starten een euthanasieaanvraag als gevolg van een ernstige psychiatrische diagnose. Reakiro ontvangt momenteel al ongeveer een kwart van deze mensen. Mensen komen bij ons terecht na doorverwijzing van een huisarts of een andere zorgverlener, of ze nemen zelf contact op. Voorlopig werken we op afspraak wegens het coronavirus, maar het is de bedoeling dat we een open huis worden. In huis worden geen euthanasieaanvragen uitgeklaard, wel wordt samen met de ‘gasten’ geëxploreerd of er naast de wens om te sterven niet ook nog mogelijkheden te vinden zijn om het leven draaglijker te maken. Ook naasten die vragen hebben of zorgverleners die meer willen weten over de procedure, zijn hier welkom.

Een huis zoals Reakiro is uniek in België. We integreren 4 pijlers in het project: de herstelvisie, de presentiebenadering, de existentiële pijler en de palliatieve benadering. De rode draad doorheen de 4 benaderingen is het open, onbevangen beluisteren van het verhaal van de ander en het oprecht aansluiten bij zijn of haar noden. Vergelijk het met de nieuwsgierigheid van een kind.

Via een tweesporenbeleid streven we naar een grondige uitklaring van de euthanasieaanvraag én zoeken we herstelgericht naar wat er nog aan levenshoop aanwezig is, hoe klein ook. Op die manier hopen we dat iemand aan het eind van de rit echt een balans kan opmaken en van daaruit of bewust kiest om het leven een nieuwe kans te geven of even bewust beslist om met de euthanasie door te gaan.

Veel mensen met zware psychiatrische problemen worstelen met diepmenselijke vragen rond de zin van het leven en wat hun betekenis is in de maatschappij. Wanneer ze zich meten met andere mensen, lijken ze te falen. Ze hebben geen goede vriendenkring, geen gezin of werk… Ook zijn er mensen die al veel verlieservaringen hebben gekend. Ze vragen zich af wat het leven hen nog kan bieden. Individuele gesprekken met een medewerker of groepen waar mensen met lotgenoten kunnen spreken, kunnen soms een antwoord aanreiken. Velen kunnen immers niet praten over het feit dat ze lijden en nadenken over de dood, soms zelfs niet met hun eigen hulpverleners. Een lotgenoot heeft daarentegen vaak al genoeg aan 2 zinnen om het te begrijpen. Dat is een grote opluchting en werkt zeer krachtig. Door eigen ervaringen uit te wisselen,  kunnen lotgenoten elkaar veel bieden.

Voor sommige gasten voelt Reakiro als ‘thuiskomen’. We hebben het dan ook ingericht als een thuis. Een gast vertelde na een herstelwerkgroep: ‘Ik heb geen zin om naar huis te gaan, ik voel me hier thuis. Maar ik moet hé, en alles zal hetzelfde zijn wanneer ik weer thuis ben.’ Zo dubbel is het.”

Fotografie: Kristof Vadino

Reakiro is een inloophuis in Leuven voor iedereen die vragen heeft rond euthanasie bij langdurig psychisch lijden. Reakiro is een pilootproject, een samenwerkingsverband tussen het universitair psychiatrisch centrum KU Leuven, de organisatie Broeders van Liefde, 2 projecten voor beschut wonen: Walden en De Hulster en de KU Leuven voor onderzoek. Ann Callebert is psycholoog en ervaringsdeskundige, Luc Bemelmans is coördinator. Vanuit de organisatie Broeders van Liefde is de hoop uitgesproken om op termijn eventueel andere huizen te openen in Vlaanderen.

Meer informatie op: www.reakiro.be

Herbeluister ook het interview met Ann Callebert en Luc Bemelmans in ‘De wereld van Sofie’ op Radio 1; vanaf 1 u 25 minuten.