Het is tegenwoordig niet sexy om leraar te zijn

Twee op de vijf beginnende leraren beoefenen binnen de 5 jaar een ander beroep en de media halen we enkel met de rotte appels of door onze zogezegde ‘zwakke basiskennis’. Tot zover het kniezen en knorren. Want leerkracht is het schoonste beroep dat er bestaat (echt waar!). Had ik het voor het zeggen, dan maakte ik het makkelijker om in en uit het onderwijs te stappen door bijvoorbeeld weddeanciënniteit
van mensen uit de privé over te nemen. Zo zou iedereen er eens van kunnen proeven.
Ach, had ik het voor het zeggen, dan veranderde ik zoveel. Ik zou de ‘50-minuten durende lesopdrachten’ vervangen door ‘schoolopdrachten’. Contacturen met je klas zijn natuurlijk belangrijk, maar waardevol onderwijs is zo veel meer dan dat. Schooltoneel, verkiezingen, driedaagses, bezinningsdagen, een sobere
maaltijd, een voetbaltoernooi tegen de leraren, zonnecellen in elkaar prutsen over de middag, samen sporen richting een olympiade of gewoon eens vragen hoe het gaat: dat waren mijn meest memorabele schoolmomenten. Die minuten, uren of dagen waarin de leraar iets voor me deed buiten de klasmuren. Om dat te kunnen realiseren moeten we anders ‘lesgeven’ en hebben we vooral veel ‘handen aan het bord’ nodig, net zoals de ziekenhuizen tegenwoordig snakken naar ‘handen aan het bed’. In de discussies
rond gelijke onderwijskansen en rond de nieuwe eindtermen hoor ik de ene zeggen dat de ‘kennislat’ hoger moet en de ander dat de leerling in de klas of op het scherm centraal staat. Ik hoop oprecht dat dat geen tegenstelling hoeft te zijn.
Ik zou trouwens af willen van al dat zwart-wit- en wij-zijdenken. Samenwerken, transparant communiceren, netwerken en data delen: zo kunnen we verbeteringen doorvoeren. Laten we dus minder naar onze eigen navel staren en meer vlinders in de buik krijgen van elkaar. Hoe gaat het eraan toe in het buitengewoon onderwijs? Welke wetenschappelijke inzichten zijn er? Wat kan een leerkracht leren van een ondernemer die een bedrijf runt met 17 nationaliteiten? En omgekeerd, hoe runt een juf een klas met 26 kleuters en 17 verschillende moedertalen?
Ik zou wijs omspringen met de data die we via standaardtoetsen verzamelen. Ja, we moeten onze output meten, maar onderwijs is meer dan kennis in jonge hersentjes pompen. Er worden vriendschappen voor het leven gesmeed, kinderen worden er volwassen, er is interactie, zelfontplooiing, weerbaarheid, pijn en
geluk. En hoe meet je dat soort output op een objectieve manier? (Herkenbaar, collega’s uit de geestelijke gezondheidszorg?).
Bovenop ieders agenda zou ten slotte het wegwerken van de ongelijkheid moeten staan. Onderwijs is daartoe een sleutel en toch staat Vlaanderen er momenteel niet al te fameus voor op dat vlak. Als ik lees over de armoedecijfers, als leerkrachten onbewust minder verwachten van een Kelly of Kamal of als een kindje in de klas van mijn dochter alweer geen eten mee heeft, dan zou ik kunnen janken van boosheid en onmacht. Niet elk jong boompje heeft even sterke wortels, maar laten we hen op zijn minst allemaal
voldoende water geven.
Ja, ik zou veel, maar ik heb het niet voor het zeggen. En maar goed ook. Hoe meer ik lees en luister, hoe meer ik weet dat ik zo weinig weet. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen het beste voorheeft met ons onderwijs: directies, leerlingen, leraren, lerarenopleiders, ouders, pedagogen en overheden. Koppen samen steken en leren van elkaar dus. Dat is mijn boodschap!

“Ik zou wijs omspringen met de data die we via standaardtoetsen verzamelen. Ja, we moeten onze output meten, maar onderwijs is meer dan kennis in jonge hersentjes pompen”

WIE IS CHARLOTTE RINGOIR?

• Charlotte (°1986), werd samen met 7 academische onderwijsexperten en 6 andere ervaren leerkrachten geselecteerd uit 965 kandidaten om deel uit te maken van de maandelijkse ‘Commissie Beter Onderwijs’ die eind dit schooljaar adviezen formuleert aan Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts.
• Ze werkt als leerkracht Engels en Nederlands op de campus Humane Wetenschappen van het Sint-Paulusinstituut in Gent.
• Samen met Matthias heeft ze 2 kindjes: Camille en Jérôme.
• Ze leest meestal verschillende boeken tegelijkertijd. ‘Boeken moeten leven: volgeschreven, doorgegeven.’