Ervaringswerk in tijden van corona
Ik ben zo’n vier jaar aan de slag als ervaringswerker in dit psychiatrisch ziekenhuis. Normaal werk ik binnen de ‘dienst Herstel’, overkoepelend voor het hele ziekenhuis. We hebben een inloophuis waar we patiënten laagdrempelig ontvangen en aan lotgenotencontact doen. Daarnaast ga ik wekelijks op bezoek bij de gesloten afdelingen.
Omdat ons centrum strikte maatregelen neemt vanwege het coronavirus is onze dienst gesloten. Ik werk nu op een afdeling in ons forensisch psychiatrisch verzorginstehuis. Eerder dan een actieve behandeling, staat hier een kwaliteitsvol langdurig verblijf centraal.
‘Hoe zou ik willen dat men mij in deze situatie zou behandelen?’
Toen ik de visie van de afdeling erop na keek, was ik blij te lezen dat de afdeling werkt volgens de principes van herstelondersteunende zorg. In praktijk doen ze interventies vanuit het ‘Good Lives Model’. Dit model biedt de mogelijkheid om de bewoner te ondersteunen bij zijn persoonlijke doelen.
De focus ligt op een individuele benadering van de bewoner. Dit betekent dat hulpverlener en bewoner met elkaar in dialoog gaan. Wat wil je? Wat heb je al geprobeerd? Wat was haalbaar? Wat niet? Welke zorg had in het verleden een meerwaarde? Welke juist niet?
Een belangrijke toetssteen is de vraag: “Hoe zou ik willen dat men mij of iemand van mijn naaste omgeving in deze situatie zou behandelen?” Dit klinkt mij als ervaringswerker als muziek in de oren.
Lees het volledige verslag van Tom hier
