“Lesgeven stopt niet bij het lesgeven”

Een paar scholen besloten in 2018 om zich bij Broeders van Liefde aan te sluiten. Eentje daarvan draagt de welluidende naam Don Bosco en ligt in Drongen, nabij Gent. Juf Iris staat niet voor de klas. “Ze noemen mij Juf, maar ik werk eigenlijk op het secretariaat. En nee, we zijn nooit een Don Boscoschool geweest. We heten gewoon veeleer toevallig zo”, lacht ze. Dichtbij trok in haar spoor door deze kersvers toegetreden basisschool en ging op zoek naar het Broeders van Liefde gehalte!

Om 9u stipt rijden we het domein van Don Bosco op. Een gevoel van ruimte, natuur en felle kleuren overvalt ons. Binnen staat Iris ons al op te wachten. We stappen naar haar kantoor waar de directie druk in de weer is met het persoonlijk ondertekenen van alle rapportjes. Iris is een soort brugfiguur tussen leerlingen, leerkrachten en directie. “Het uitdagende aan mijn job is de wisselwerking tussen de informatie die ik hoor van de directie en de informatie die ik vanuit het korps opvang. Het is een kunst om de waarheid eruit te halen en de dingen voor iedereen in perspectief te plaatsen. Vaak worden dingen mij in vertrouwen verteld. Daar ga ik natuurlijk heel discreet me om.”

Iris begon haar loopbaan oorspronkelijk in Don Bosco, maar werkte de afgelopen jaren al in verschillende andere scholen van de Broeders van Liefde. “We zijn echt een warme school die openstaat voor iedereen, respect toont voor elk kind en die dat niet alleen met woorden maar vooral met daden doet. Is dat typisch voor de gehele Broeders van Liefde organisatie? Dan sluiten we hier graag bij aan!” “Ik werk trouwens nog altijd halftijds hier en halftijds in één van de andere voorzieningen van de Broeders van Liefde, namelijk Sint-Paulus in Drongen. Die combinatie tussen beide scholen geeft me zuurstof. Ik streef ernaar voor alle kinderen en collega’s gelijk te zijn, met een even brede glimlach. Ik zou maar al te graag hebben dat iedereen zich hier goed voelt!”

Misschien zijn wij wel een M-decreetschool

Kinderoogjes

Iris staat erop ons persoonlijk rond te leiden en neemt ons eerst mee naar het gebouw waarin de kleuters ravotten. Geen enkele klas wordt overgeslagen. Hey, hoi, goeiemorgen, hallo! Iris glimlacht. Iedereen kent haar. Ze strooit met de woorden ‘zoetjes, bollekes en schatjes’, hoewel ze vrijwel elke leerling bij naam kent. In alle klassen zijn ze druk in de weer. Zelfs enkele oud-leerlingen en een vader van een leerkracht komen een handje toesteken. Kleine kinderoogjes staren ons aan, maar Iris zijn ze duidelijk gewoon. Ze neemt een kleuter op en knuffelt hem. “Ik weet het, ik mag je niet te veel oppakken hé”, grapt ze, waarna ze zich naar ons toe draait. “De band die ik heb met leerlingen, collega’s en met de directie, is niet te omschrijven. Elke keer weer intrigeert het mij. De kinderen hier zijn warm. Ze zorgen voor elkaar. En ook ik voel me warm en gedragen door de collega’s. We zorgen allemaal voor elkaar. Zo gebeurt het geregeld dat ik eens aanklop bij een leerkracht om een babbel te doen. Even tijd maken voor elkaar, vind ik superbelangrijk. Elkaar steunen en zorgen voor elkaar: het doet wonderen.”

Toegegeven, we hadden ons voorbereid op een administratieve babbel waarin we het secretariaatswerk van de school zouden leren kennen. Maar een kantoor hebben we amper gezien. “Ik heb het sociale nodig, maar de rust van mijn bureau kan ik ook heel erg appreciëren!” We tonen haar onderweg het vorige nummer van Dichtbij. Ze wijst ons op het artikel over de 10 belangrijkste hervormingen in het onderwijs (zie ook www.dichtbijmagazine.be, nvdr.) “Door die recente hervormingen krijgen wij ook leerkrachten binnen uit andere scholen van de scholengemeenschap. Zij worden met open armen ontvangen, want ze hebben vaak een expertise die wij goed kunnen gebruiken. Ik deed zelf inderdaad ervaring op in Sint-Jozef, een andere school van de Broeders van Liefde en kon die meenemen naar hier. Dat is verrijkend. Expertise, ervaring en samenwerking vinden wij belangrijk. Zo organiseren het 2e en 5^e leerjaar schooloverschrijdende activiteiten met bijvoorbeeld de aanpalende school voor buitengewoon onderwijs IVIO Rozemarijn. Door de hervormingen wordt de werkdruk wel hoger, maar variatie maakt de job boeiend.”

M-decreetschool

Op weg naar de volgende klas, kruisen we een binnenkoer. Een muur werd beschilderd met kinderlijke en plezierige tekeningen van leerlingen. Alle kinderen van verschillende leeftijden en diverse origines lopen nog kriskras door elkaar. Scholen in en rond de steden ‘verkleuren’ heel snel. Soms spreekt men van concentratiescholen. Iris ziet dat anders. “Je ziet, wij zijn geen kleuterschool en geen lagere school hé. Wij zijn één school en één team, boordevol diversiteit. Diversiteit die er moet zijn en die tevens wordt aanvaard.”

“Wij zijn een laagdrempelige school, proberen tegemoet te komen aan elk kind en nemen steeds ieders thuissituatie mee in rekening. Empathie is hier een begrip dat we ten allen tijde voorop stellen. Daardoor stromen leerlingen gedurende het hele schooljaar bij ons binnen en breidt onze school verder uit. En ja, sommige van onze leerlingen komen bij ons door het M-decreet. Misschien zijn wij wel een M-decreetschool”, lacht ze maar verwijst meteen naar de keerzijde. “Het is wel jammer dat wij niet beschikken over de middelen die het buitengewoon onderwijs wel heeft, zoals een TAVA-ruimte. De minister van Onderwijs voert ingrijpende regelgevingen door, maar voorziet niet de nodige middelen om elk kind telkens voldoende te begeleiden. Het draait allemaal op goede wil en veel enthousiasme. Dus ja, wij hebben gelukkig een zorgteam en leerkrachten die zeer geëngageerd en gemotiveerd zijn.”

Een team vorm je met mensen die elkaar aanvullen, niet met mensen die hetzelfde zijn

Pedagogen

In de zorgklas zit een zorgleerkracht met enkele leerlingen aan een tafeltje. Ze geeft hen individueel extra uitleg. Waarin zit nu precies het zorgzame van deze school? “We laten elk kind in zijn waarde, we hebben een duidelijk antipestbeleid en we geven elk kind echt de zorg die het nodig heeft. Zoiets kan alleen dankzij de openheid van onze school naar kinderen met extra noden en behoeftes toe. Hier lopen dan ook soms enkele kinderen school die ondersteund worden door pedagogen of logopedisten. Ja, iemand krijgt zelfs privébegeleiding. Om dat allemaal te realiseren vallen we elke dag terug op ons zorgteam en op de leerkrachten. Zij gaan tot het uiterste om een kind goed te verzorgen, te begeleiden en te ondersteunen. Lesgeven stopt niet bij het lesgeven. Naast vergaderingen en voorbereidingen komen zij ook tegemoet aan de noden en behoeften van leerlingen. Mijn collega’s voelen veel goesting om elk kind te begeleiden en ze met alle liefde en plezier op te vangen. Dat verdient een enorme pluim!”

Puzzel

De klassen en gangen zijn gedecoreerd met paaswerkjes, restanten van buitenschoolse activiteiten en foto’s van een musical. “Dat laatste is een engagement van de hele school en van enkele ouders. Binnenkort is het schoolfeest. Dan treden de kinderen op, genieten we van een barbecue en kunnen onze leerlingen en ook andere kinderen een hele namiddag tal van spelletjes spelen. Zo’n uitgebreide activiteiten nemen veel tijd en veel werk in beslag maar de voldoening achteraf is groot.”

In de lagere school maken leerlingen toetsen, anderen bereiden een opdracht voor en enkele klassen frissen zich op voor een excursie. Het valt op dat de leerlingen haar ‘juf Iris’ noemen. “Dat vind ik een compliment. Iedereen hier vormt een stukje van de puzzel en draagt op zijn of haar manier bij aan de school. De ene collega is creatief, de andere draagt discipline hoog in het vaandel. Een team vorm je met mensen die elkaar aanvullen, niet met mensen die hetzelfde zijn. Dat is het leuke aan mijn job. Weet je, mijn werkvreugde straalt thuis op mijn kinderen af. Het moedigt ze aan om de dingen te doen die ze graag doen. Ik verwacht geen wereldschokkende dingen, maar ben tevreden als ik mijn werk heb kunnen afronden en die dag net iets meer heb kunnen betekenen voor een leerling of een collega!”

Het uitdagende aan mijn job is de wisselwerking tussen de informatie die ik hoor van de directie en de informatie die ik vanuit het korps opvang

Wie is Iris De Jaeger?

• Iris (41) is halftijds secretaresse in de Don Bosco school in Baarle-Drongen. Ze heeft twee zonen, Pepijn (13) en Senne (11)
• In haar vrije tijd leest ze graag. Momenteel is ze bezig aan ‘De Kracht Van Het Nu’ van Eckhart Tolle. Wat haar aanrader is? Alle boeken van Sabine Thiesler! “Dat zijn dé boeken waar je het liefst een hele nacht lang voor wil opblijven.”
• Iris kookt ook graag. Te veel koken kan geen kwaad, restjes brengt ze toch mee naar school zodat iedereen eens kan proeven
• Iris hanteert een correcte schrijfstijl. Beroepsmatig vindt ze dat een belangrijke eigenschap.

Wat is Don Bosco?

• Don Bosco Baarle-Drongen is een school waarbinnen een kleuterschool en een lagere school gehuisvest zijn.
• Hun 26-koppig team bestaat uit klasleerkrachten, turnleerkrachten, zorgleerkrachten, onderhoudspersoneel, directie en secretariaat. Zij allen staan in voor 14 klassen die tezamen 381 leerlingen tellen. Daarnaast hebben ze ook een wijkafdeling waar nog eens 10 collega’s aan het werk zijn.
• Sinds 2018 behoort Don Bosco Baarle-Drongen tot de groep Broeders van Liefde. Ook twee andere basisscholen zullen de groep Broeders van Liefde vervoegen, namelijk De Vuurtoren in Drongen en De Berenboot in Landegem. Welkom aan al die collega’s.