Lizzie Skinner

Ik zie een hindernis als een kans om te leren

Redactie: Veerle Frissen, fotografie: & Lizzie Skinner

Het duurde even om Lizzie te pakken te krijgen. Ze was enkele weken buiten strijd wegens een medische ingreep, maar in de eerste week van september viel het verlossende antwoord binnen in de mailbox van Dichtbij. “Ben ik nog op tijd? Ik wil heel graag het interview doen”. Een week later is het zover, we plaatsen ons op een zonnige nazomernamiddag achter ons computerscherm en hadden een gesprek waarvan we het enthousiasme tot in het thuiskantoor konden voelen. “Echt, ik hou van mijn job.”

 Lizzie Skinner werkt sinds 2010 als zorgkundige in psychiatrisch verzorgingstehuis De Liereman in Oud-Turnhout verscholen in het Kempisch groen, gelegen tegen het gelijknamige natuurgebied. PVT De Liereman heeft 2 afdelingen, De Lier en De Luit met in totaal 63 bewoners. Een team van 13 medewerkers, waaronder zorgkundigen, verpleegkundigen en ergotherapeuten, begeleiden er oudere volwassenen met een psychische kwetsbaarheid. Lizzie werkt op afdeling De Luit, waar er 32 bewoners verblijven. “Onze jongste bewoner is 50 jaar en de oudste is 83, allen met een diverse psychiatrische achtergrond. Het zijn mensen die niet zelfstandig kunnen wonen en veel ondersteuning nodig hebben.”

Maakte ik een carrièreswitch? Ja, maar in essentie doe ik hetzelfde als voorheen: ik zorg voor mensen. Dat is wat mij het meeste ligt

VN

Lizzie is zorgkundige met hart en ziel, maar het duurde even voor ze voor deze richting koos. “Ik ben geboren in Liberia, aan de westkust van Afrika. Daar groeide ik op en studeerde ik sociologie.” Lizzie startte haar carrière bij de Verenigde Naties waar ze voornamelijk vrouwen hielp om hun leven terug op te starten na de burgeroorlog in Liberia in 1989 en ze begeleidde in het oprichten van een zaak of het vinden van een job. Voor de VN startte ze daarna soortgelijke projecten op in Ghana, Ivoorkust, Tanzania en Sierra Leone. “In totaal werkte ik bijna 13 jaar voor de VN tot ik besloot om naar Nederland te trekken. Daar behaalde ik een master in de economie aan de universiteit van Maastricht.” Toen ze naar België verhuisde, startte ze met een opleiding als zorgkundige. “In het Nederlands, dat was mijn voorwaarde. Ik wou absoluut de taal machtig worden.” Ze werkte een tijdje in een woonzorgcentrum, maar kwam via een collega in contact met PVT De Liereman. “Ik wist onmiddellijk dat ik deze job wilde doen. Werken in een woonzorgcentrum gaf me te weinig voldoening. In het PVT krijg ik te maken met mensen met heel verschillende achtergronden en word ik uitgedaagd om oplossingen op maat te bedenken.” Toch een serieuze carrièreswitch? “Ja, beaamt Lizzie, maar in essentie doe ik hetzelfde als voorheen: ik zorg voor mensen. Dat is wat mij het meeste ligt. Graag zou ik ook nog verpleegkunde bijstuderen, maar het is moeilijk om te combineren met mijn job en gezin.”

Vindingrijkheid

We vragen Lizzie of ze ons even wil meenemen doorheen een doorsnee dag in het PVT. “Ik werk in verschillende shiften, dus soms start ik vroeg, soms in de namiddag en af en toe heb ik nachtdienst. Op dagen dat ik ’s ochtends arriveer, start ik de dag met het wakker maken van de bewoners. Ik spoor ze aan om te gaan douchen en zich aan te sluiten bij het ontbijt. Erna verzorg ik de mensen die hulp nodig hebben bij het wassen. De rest van de dag bestaat eigenlijk voornamelijk uit het organiseren van verschillende activiteiten en de bewoners in die activiteiten begeleiden. We gaan op uitstap, koken samen of fietsen of wandelen in het natuurgebied. Soms ga ik mee met hen winkelen of op familiebezoek. Verder begeleid ik de kookgroep die meestal bestaat uit 5 of 6 mensen. Ik kijk naar iedereen persoonlijk om te zien wat hun wensen en interesses zijn en moet soms heel creatief uit de hoek komen om iets te vinden wat bij een specifieke bewoner past. Iedereen kunnen motiveren, vind ik heel belangrijk.”

Virus

Creativiteit kwam eveneens goed van pas tijdens de coronaperiode. “We moesten voornamelijk activiteiten op de campus organiseren. Gelukkig hadden we een mooie lente en zomer en konden we veel naar buiten binnen de grenzen van het domein. We hebben een grote tuin en sommige bewoners hielpen met het moestuinieren. We speelden veel gezelschapsspelletjes en maakten wandelingen. De bewoners mochten voor een lange periode geen (binnenshuis) bezoek ontvangen. Voor diegenen die veel bezoek gewend zijn, was dit een grote aanpassing. Dat het plots niet meer kon, konden ze moeilijk begrijpen. Voor enkele bewoners bedachten we wel een alternatief. Familie arriveerde op de parking waar we een stoel installeerden voor de bewoners. Zo konden ze vanuit de auto en vanop afstand toch even babbelen. Sommige familieleden legden lange afstanden af voor een bezoekje. Het was behelpen, maar ik was blij dat we toch dat konden doen voor de bewoners en de familie.”

Plat préféré

De bewoners gaan zich niet aanpassen aan ons, wij moeten elke dag opnieuw een manier verzinnen om iedereen te motiveren

Gelukkig bleven de activiteiten een constante. “Het liefste begeleid ik de kookgroepen. Ik ben zelf een hobbyhok en maak graag gerechten klaar uit verschillende landen, dus niet enkel Belgische kost. Tijdens het koken, kom ik ook gemakkelijker tot informele gesprekken met de bewoners. Dat is ten slotte wat ik zo tof vind aan deze job; werken met mensen, oplossingen bedenken en er praktisch mee aan de slag gaan. Ook de variatie aan psychiatrische achtergronden en hoe de aanpak telkens verschilt, spreek me enorm aan. Elke dag is anders. De bewoners gaan zich niet aanpassen aan ons, wij moeten elke dag opnieuw een manier verzinnen om iedereen te motiveren. Echt waar, ik hou van mijn job. Na 10 jaar ben ik het zeker nog niet moe.”

Loslaten

Of er aspecten aan de job zijn die wat moeilijker lopen, willen we graag weten. “Hmmm…”, denk Lizzie luidop na. “Af en toe vind ik bij iemand geen aansluiting. Sommige psychische kwetsbaarheden zijn moeilijk om mee om te gaan. Maar ik zie een hindernis als een kans om te leren. Op zulke momenten stel ik veel vragen aan mijn collega’s. Met problemen kan ik altijd bij hen terecht. Ik voelde vanaf het begin een klik en weet aan wie ik wat kan vragen.

Voor het overige kan ik de job heel gemakkelijk loslaten. Als ik thuis ben, denk ik niet langer aan het werk. Het zit niet in mijn karakter om dingen mee te nemen naar huis. Dat is een groot voordeel. Soms zijn er wel zaken die door mijn hoofd blijven spoken, zoals wanneer een bewoner ziek of stervende is. Dan bel ik even naar een collega om te vragen hoe het gaat met die persoon.”

 Stagiairs

 Opeens schiet het Lizzie te binnen dat ze nog een aspect van haar job is vergeten te belichten. “Ik ben verantwoordelijk voor de buitenlandse studenten  verpleegkunde die hier 1 keer per jaar komen meehelpen. Ze komen uit heel Europa, van Finland tot Spanje en studeren aan de verplegingsschool in Turnhout. Diegenen die geïnteresseerd zijn in psychiatrie kunnen op het PVT een dag meevolgen. Ik geef ze een rondleiding op de werkvloer en leg uit hoe de psychiatrie in België werkt en wat de rol is van een PVT.”

Engagement

Ook buiten haar job behoudt Lizzie haar engagement. “Ik zit in het secretariaat van mijn lokale kerkgroep in Turnhout en help met het organiseren van evenementen zoals concerten, barbecues, etc.” Verder bouwt ze een ‘community center’ uit in haar thuisland die kinderen uit de lagere school ondersteunt met huiswerkbegeleiding. “Ik houd contact met enkele leerkrachten die deze begeleiding willen aanbieden. Er zijn namelijk geen naschoolse activiteiten in Liberia en veel kinderen hebben hulp nodig bij schoolse taken. De ouders kunnen immers vaak niet helpen met huiswerk. En zo blijf ik constant in beweging met mensen. Dat is de grote constante in mijn leven”, lacht Lizzie bij wijze van afscheid. Haar telefoon gaat over en na een laatste zwaai, sluiten we af.

Wie is Lizzie Skinner?

• Lizzie is geboren in Liberia en kwam 15 jaar geleden naar België.
• Ze woont in Turnhout, op fietsafstand van haar werk.
• Lizzie is getrouwd en heeft 3 tienerkinderen, 2 jongens en 1 meisje.
• Haar favoriete schrijvers zijn Robert Ludlum en John Grisham; ze leest het liefste Thrillers.
• Lizzie is fan van alle soorten muziek en danst en zingt graag.
• Ze houdt van kleurrijke kledij en is een echte ochtendmens.

 Psychiatrisch verzorgingstehuis De Liereman

• PVT De Liereman behoort tot Zorggroep Multiversum, maar is gelegen op een rustige campus in Oud-Turnhout.
• PVT De Liereman biedt een warme thuis aan mensen met een blijvende psychische kwetsbaarheid.
• De Liereman bestaat uit twee wooneenheden: De Luit voor mensen met een zekere graad aan zelfstandigheid, maar met een nood aan een structurerende en veilige omgeving, De Lier voor mensen met een hogere graad van zelfstandigheid die gestimuleerd worden om de regie over hun eigen leven zoveel mogelijk zelf in handen te nemen.
• Bewoners worden aangespoord om hun leven zoveel mogelijk zelf in te richten. In de praktijk betekent dit een voortdurende evenwichtsoefening tussen de bewoners autonoom laten functioneren en hen begeleiden.